Versión de HTML Básico
5
parte da poboación de Tánxer non está
recoñecida, por ser estas persoas que habitan
as rúas da cidade. O impresionante paseo
marítimo contrasta coa realidade da medina xa
entrada a noite. As xigantescas fotos do rei
Mohamed VI por toda a urbe, cun oculto
movemento monárquico entre certos sectores
da poboación. O descontento co sistema está
emerxendo en Alhucemas. A constante
presencia na rúa da polícía deixa entrever a
magnitude das actuais protestas da cidadanía,
que son só a punta do iceberg que conforma o
país. Mohamed El Andaloussi, membro da
asociación ecoloxista
AZIR
, fala dun sistema
corrupto e dunha situación social caótica. Alí, en
Alhucemas, o paro xuvenil é do 30%. E os que
conseguen traballo no país, en que condicións?
Ghassane Koumiya, da organización Atawassoul,
fala de como un elevado porcentaxe da
poboación xoven se ve obrigada a empregarse
en fábricas de multinacionais estranxeiras
deslocalizadas en Marrocos en “terribles
condicións e cun salario moi baixo”. Ghassane
asegura que, a pesar de que a lei marroquí o
prohibe, neste tipo de instalacións traballan
menores de idade que, unha vez as mulleres se
quedan embarazadas ou superan os 40 anos de
idade, son despedidas. Sen ningún sitio para
onde ir, os seus fillos e fillas vense obrigadas a
conseguir un emprego nunha destas fábricas
creando, deste xeito, “un empobrecemento
sistemático”.
Dentro do empobrecemento e a desigualdade,
un dos grupos que se ve máis afectado é o
colectivo feminino. Fatima Lemmah, da
Asociación Unión de Acción Feminista, fala dun
machismo sistemático asentado na sociedade
marroquí que aproba un papel pasivo da muller
nas casas e a limitación da escolarización das
nenas. Para Fátima, a solución radica en
“educar a poboación, tanto masculina como
feminina”. Polos dereitos das mulleres, e máis
en concreto das nais solteiras, loitan tamén
dende 100% Mamams. Coas súas iniciativas
queren reducir a precariedade e exclusión social
deste colectivo, instruír na prevención de
embarazos non desexados e mellorar a
colaborar na busca de emprego e, polo tanto,
na inserción social. Para elas, é vital a
comunicación desta problemática para a
concienciación da cidadanía e por iso crearon a
radio de 100% Mamams, na que son as propias
nais as que se poñen diante do micrófono para
falar da súa situación e outras problemáticas
relacionadas co colectivo feminino.
Tanxer amencía un día máis. Os postos da
medina comezaban a abrir, as persoas saían a
rúa e na estrada movíanse os coches máis
madrugadores. Tanxer amencía inconsciente de
que un avión, cheo de ideas e reflexións,
sobrevoaba o seu ceo. ●
que traballa e a pesar de non recomendar a
viaxe cara Europa polo trato que alí reciben os
inmigrantes, conta que en unha ocasión
realizou o percorrido dende os bosques ata as
lanchas con un dos grupos “para saber como é a
experiencia” e asegura: “É unha viaxe moi dura,
son moitas horas en moi malas condicións”.
Persoas que fuxen sen ningún lugar ao que ir. A
solución? Segundo Omo Omoruyi da Asociación
AHLAM
en Tanxer, pensa que “todos temos que
traballar para conseguir que a xente non teña
que marchar a Europa, que poidan ter un
traballo en Marrocos”.
Chegar alí, a Tanxer, é como atravesar, a simple
vista, a fronteira cara o luxo. Publicidade,
grandes
multinacionais,
persoas
occidentalizadas. Unha superficialidade que
agocha, debaixo de tanto maquillaxe, a cara
máis crúa de Marrocos. Mohamed Antit,
traballador de
AHLAM
, asegura que unha gran
profesional, aprendiendo a gestionar cada fase
de la vida de un proyecto, desde que se produce
una idea o necesidad hasta la justificación del
mismo, como en la personal, aumentando mi
motivación y mi compromiso en la lucha hacia
un mundo más justo y equitativo.
Y también aprendiendo la importancia del tra-
bajo en equipo, un trabajo que no queda entre
cuatro paredes y un par de compañeras si no
que va más allá. Es un trabajo que conlleva una
coordinación con el resto de compañeras que se
encuentran en otros territorios, en contacto di-
Mi experiencia como joven cooperante en Extremadura
Soy extremeña, me llamo Trini y gracias a la
oportunidad que me está brindando ACPP Ex-
tremadura a través del Instituto de la Juventud
de Extremadura, estoy llevando a la práctica
toda mi formación adquirida en Cooperación
Internacional para el Desarrollo, conocer en
profundidad la situación real de otros países,
otras culturas, otros ritmos y formas de vida…
conocer el mundo de la Cooperación Internacio-
nal y la Educación para el Desarrollo de primera
mano.
Una experiencia muy enriquecedora tanto en lo
5
recto con las que se encuentran en terreno y
por supuesto, el trabajo con nuestras contrapar-
tes; y como con el trabajo, un esfuerzo, un com-
promiso y un objetivo en común con el que po-
demos llegar a mejorar la calidad de vida de
muchas personas.
En mi día a día en esta nueva experiencia, apo-
yando en la gestión de diferentes proyectos de
cooperación y de educación para el desarrollo,
también estoy descubriendo cómo se ejecuta
un proyecto como “Barrios Abiertos: Tú y yo
hacemos barrio” en la ciudad de Mérida, que
Participantes en el curso, alumnas del Seminario de Periodismo Social Social y Cooperación Internacional organizado por
ACPP y AGARESO,
junto con mujeres de la radio comunitaria “Mères en ligne”
Trinidad Álvarez Benítez
// Participante en el Programa de Jóvenes cooperantes en ACPP Extremadura.